Het duurde even, was vandaag een understatement. Nadat gisteren al bekend was geworden dat men in verband met de verwachte windkracht in de ochtend de C-klasse nagenoeg gelijk te laten starten met de B-klasse wisten wij dat het vandaag wel eens lastig zou kunnen worden om tijdig te starten. Om een uur of of 10 werd het wedstrijdwater opgezocht om te gaan inzeilen, alhoewel dobberen een betere woordkeuze is. Rond 11 uur was er op het water nog weinig veranderd, behalve dat de temperatuur steeg. Rond 12 uur was er nog bar weinig veranderd. De wedstrijdcommissie bleek echter volhardend, ze wouden niet toegeven dat de C-klasse en de B-klasse wederom niet hun kampioenschap konden aanvangen. De a-klein en de A-klasse moesten desnoods maar even wat langer wachten. En wachten werd het. Op het volgschip zag men met lede ogen toe hoe telkens weer de commissie zocht naar een eventuele koers, en uiteraard de wind. Ondertussen kozen drie dappere jongelui met een sup het ruime sop en besloten om de bovenboei dan maar eens te ronden, dit tot groot vermaak van de aanwezigen op volgschip de Poolster. Ondertussen bleef de beproeving voor de bemanning op het nog immer dobberende Swarte Wief maar voortduren, menig bemanningslid zocht de emmer op en hier en daar knorde al enkele magen welken niet hadden voorzien dat de lunch wel eens zou moeten worden genuttigd op het wedstrijdwater.

Om een uur of twee veranderde de lucht wat aan de horizon, het werd bewolkter en de eerste zuchten wind trokken over het IJsselmeer bij Starum, de zuchten werden briesjes en een wedstrijd lag in het verschiet. Niet veel later startte dan eindelijk de wedstrijd in de B-klasse, even na die van de C-klasse. ’t Swarte Wief verkeek zich echter wat op de kracht van de wind en kwam wat verlaat aan de start en sloot in het achterveld aan. Dat de wind sowieso lastig was in te schatten bleek niet veel later toen windschiftingen de wedstrijd helemaal onmogelijk maakte waarna de wedstrijdcommissie alsnog de wedstrijd moest staken. Wederom was men aangewezen op wachten. Rond 15.00 kwam er een herkansing, even daarvoor was de wind van een briesje toegenomen tot een windkracht 3 met zelfs enkele uitschietertjes naar de 4. De bemanning ging zelfs over tot een vlotte fokwissel om goed beslagen de wedstrijd aan te kunnen vangen. Na een nu meer alerte start leek ’t Swarte Wief nu de strijd mooi aan te kunnen gaan, maar omdat ’t Swarte Wief over stuurboord richting de boventon voer moesten zij helaas afvallen voor de Deviatie, dit zorgde er voor dat zij zichzelf wederom in het achterveld terugvonden. Vervolgens werd de strijd aangebonden met de skûtsjes in het achterveld om zich te ontworstelen en richting de middenmoot te varen. Ondanks de vele inspanningen en enkele felle duels lukte dit slechts ten dele. De protestvlag werd zelfs nog gehesen na een situatie met de Ut en thús. Uiteindelijk kwam ’t Swarte Wief in een relatief korte wedstrijd niet veel verder dan een “ongelukkige” dertiende plaats.

Uiteindelijk werd er na het “winnen” van de protestsituatie nog een plaats gewonnen. Na vervolgens nog een hele beproeving te hebben moeten doorstaan bij de sluis kon er om een uur of 9 dan eindelijk worden genoten van een warme maaltijd en de plannen worden gesmeed voor de wedstrijd van morgen bij Heeg.