It Swarte Wief vierde tijdens IFKS 2012

’t Swarte Wief heeft de verwachtingen dit jaar helaas niet kunnen waarmaken, sterke concurrentie en een slecht begin maakten een podiumplaats dit jaar onhaalbaar.

Teleurstelling

Een vierde plaats wordt door de bemanning toch als een teleurstelling gezien, velen hadden gehoopt op een podiumplaats bij de IFKS en misschien wel titelprolongatie. Het mocht niet zo zijn, verraderlijke wind werd door de doorgewinterde bemanningen van andere skûtsjes makkelijker opgepikt dan ons eigen ploeg. De snelheid van vorig jaar werd misschien alleen in Echtenerbrug echt gehaald.

Tragiek
Niet alleen de wind speelde ons parten maar ook op gezondheidsvlak kregen wij een knauw. Hans Hofstee onze lierenman werd getroffen door een zonnesteek en moest de laatste twee wedstrijden helaas voorbij laten gaan. Deze klap werd opgevangen door Johan en Arjen Post. Ook zwaardenman Bart moest een dag voorbij laten gaan. Onze peilster Alie moest aan het begin van de week ook toegeven aan vermoeidheid en ziekte maar was tijdens de wedstrijd op Lemmer weer met verve teruggekeerd.
Leerzaam
Als je niet steeds in de voorhoede de eerste ton rond dan kom je in drukke situaties terecht waar een ieder zeer scherp moet zijn en moet vooruitkijken naar de omstandigheden die zich bij een ton kunnen voordoen. Ook het maken van inhaalslagen door een slechte positie in het wedstrijdveld behoorde tot de vaste ingrediënten. Het inhalen van concurrenten die in principe even snel zijn als jouw schip vergt grote tactische vaardigheden. Steeds beter wisten wij hiermee om te gaan. Vorig jaar waren wij gewoonweg de snelste en was verdedigen vaker het motto dan de aanval. Dit jaar waren wij iedere dag volop in de aanval. Nimmer wisten wij de wedstrijd te leidden, steeds op zoek naar positieverbetering. Het is dan ook niet raar dat qua zeilen deze IFKS interessanter was dan het voorgaande jaar.
Relativeren
Er had misschien meer ingezeten als onze start van de IFKS beter was geweest. Toch hebben de andere skûtsjes dit jaar laten zien dat zij vorig jaar zijn wakker geschud. Nieuwe zeilen, nieuwe fokken, intensievere trainingsarbeid zorgden ervoor dat onze concurrenten sterker waren dan ooit. De top 3 was aan elkaar gewaagd en ’t Swarte Wief had haar aandeel in het eindklassement maar bleek niet bij machte hun continue dwars te zitten. Ons skûtsje is in vergelijking met vorig jaar tot stilstand gekomen waar anderen voor uit zijn gegaan. Dit is een bewuste keuze geweest, alle tijd en energie wordt gestoken in ons nieuwe schip.
Blijdschap
Ondanks alles is de stemming aan boord en op het volgschip altijd goed geweest. Wij gingen niet bij de pakken neer zitten maar hebben ons telkens weer opgeladen om de weg omhoog te vinden in het klassement. Veelzeggen was de laatste wedstrijd in Lemmer: bij een tonronding werden wij door een concurrent tegen een ton gedrukt, raakten hierin verstikt en de situatie leek hopeloos. De ton werd vlot losgemaakt en we begonnen met een inhaalslag vanaf de zesde plek. Een inhaalslag die ons uiteindelijk deed belanden op een mooie derde plek.

Dankbaar
Het gevoel wat vooral overheerst is die van dankbaarheid. Wij zijn dankbaar dat wij door onze donateurs, sponsoren en club van 100 de kans hebben gekregen om te mogen skûtsjesilen met ons prachtige schip. Dit hoofdstuk die met het kampioenschap van vorig jaar haar hoogtepunt beleefde wordt nu afgesloten. Een nieuw hoofdstuk dient zich aan waarin wij ons gaan proberen te meten in de grotere klassen met ons nieuwe schip. Wij zijn ook zeer positief over alle vrijwilligers die ons deze week hebben gesteund. Wij bedanken dan ook iedereen die ons deze week op wat voor manier dan ook heeft gesteund op het volgschip, de catering, de broodjessmeerders, kasteleinen en natuurlijk de opstappers.
Dit jaar hebben wij ook enkele uitmuntende fotografen aan boord mogen verwelkomen: Henri Groenewold, Dirk-Jan van der Geest, Iep van der Meer en de oom van Johan Hoen.